Serdecznie zapraszamy na rodzinny, może lekko przydługawy odcinek z wakacji. Polskie morze, ciepło, piasek i boskie dziewczyny. Redaktor próbuje rozmawiać, nagrywać, pytać, ale z różnym skutkiem to idzie. W każdym razie dziś luźny, sympatyczny odcinek. Dobra godzinka, ale myśle, że warto posłuchać. Zapraszamy.
Serdecznie witam i niniejszym zapowiadam kolejny, 11 sezon Podcastu Nie Tylko Dla Orłów. Tak, to się dzieje naprawdę. Wracamy po przerwie. Wracamy po mimo wcześniejszych zapewnień, że różnie to może być z naszym projektem. Ale wróciła moc, wróciło pożądanie, wróciła chęć montowania, bo to był główny problem. Brak chęci na siedzenie po nocach i dopieszczanie wszystkiego. Najważniejsze, że chcę, nie muszę. Bardziej czuję i wiem, że wciąż sprawia mi to radość. I choć nagrywało się w zasadzie nieprzerwanie od zimy 2015/16, to jak wspomniałem, była wielka niechęć do montażu, który jak dobrze słuchacze wiedzą, jest nierozerwalną i najfajniejszą sprawą w NTDO. No słuchacze i goście też bardzo ważni, ale to jakby drugie dno, bo jednak trzeba to wszystko połączyć i nadać sens, rytm i dopieścić. Zatem wracamy, początek października, na 11 lecie, to termin optymalny na pochwalenie się tym, co przez ostatnie 9 miesięcy się nagrało i stworzyło…
Zatem montaż w pełni, ale nie mamy jeszcze odcinków początkowych. Trochę to jednak trwa by znaleźć motywację i czas…
Red. Nacz. Filip
Zatem poraz drugi witamy z Afryki. Tak, drugi, bo w 2005 roku jeszcze nie podcast, ale Redaktor piszący te słowa wpadł do Maroka na chwilę. I nawet z tego co pamiętam, nagrywane było coś na telefonie, ale to się nie liczy.
Zaczynamy od początku zatem, nowa podróż, kolejna podróż i kolejne podcasty, znowu nagrywanie. Tym razem nasza piątka wybrała się na czarny ląd w poszukiwaniu nowych doświadczeń oraz ciekawych nowych ludzi. A ludzie to będzie najważniejszy punkt naszego programu. Chcemy spotykać, chcemy poznawać, chcemy rozmawiać. I to jest nasz plan.
Zatem zawsze we wtorek, czwarte i sobotę, zawsze około 10 wieczór będzie malutki odcineczek, z tego co się zdarzyło. Komentarze były by mile widziane, ale znająć słuchaczy nie można się spodziewać lawiny dobrych bądź lub złych słów. Tak czy owak zapraszamy do słuchania.
Załoga NTDO
I tu następuje cytat (…) Dzis pare slow o pewnym ciekawym zwierzeciu….
Na naszej zielonej wyspie zyje bestia z rodziny Sapiens – Filipio Dawidii.
Zamieszkuje on srodowisko podmokle-odzywia sie glownie roslinami ,ale jak trafi sie jakis mieczak lub pedrak to nim nie pogardzi.
Na okres zimowy stworzenie to kopie sobie gleboki dolek i sie w nim zaszywa…
Kiedy na wiosne gleba sie troche ociepli, filipio dawidi rozkopuje lapkami wymoszczona na jesieni norke i staje sie bardziej aktywny….
Co jest niezmiernie wazne -istota ta ma przymocowane do otworu gebowego cos w rodzaju przekaznika radiowego.
W okresach wzmozonej aktywnosci zwierze to staje sie bardziej drapiezne.Urzadzeniem tym potrafi wyssac wszystkie wartosciowe skaldniki ze swojej zdobyczy co ma mu dostarczyc substancji odzywczych na caly kolejny rok.Trzeba przyznac ze osobnik te potrafi byc straszliwie krwiozerczy.Zanim polknie ofiare zneca sie nad nia w sposob bestialski zmuszajac do pozbycia sie otoczki ochronnej. Z punktu widzenia zoologa z dlugim doswiadczeniem w katalogowaniu zwierzat miejsckich ,uwazam ze okaz ten jest jednym zbardziej wdziecznych obiektow do obserwacji. Mozna go spotkac zerujacego po kawiarni,ulicy,albo w tramwaju. Jesli uda sie Panstwu spotkac , nie mozna go prowokowac.Nalezy postepowac z nim bardzo ostroznie zeby go nie sploszyc, inaczej nasz Filipio moze znalezc sobie inne terytorium do zycia… (…)
Ps. Czy tata czyta cytaty tacyta?
Kiedy ponad 4 lata temu w moim iTunes’ie pojawiła się zakładka PODCAST nie sądziłem, że to może coś znaczyć, że to może nawet coś zmienić. Ot dodatkowa opcja do tego programu. Czas pokazał, jak bardzo byłem w błędzie. Dziś właśnie obchodzimy 4 lecie projektu, pomysłu, sposobu na życie – nazwijcie to jak chcecie – ja wiem, że od tego się zaczęło. Marcowego popoludnia usłyszałem głos Łukasza. Dokładnie nie wiem, dlaczego właśnie on, pewnie przypadek, choć do wyboru wówczes miałęm 7 innych panów, zwanych podcasterami. I zaczęło się. List, pytania, że może ja też, czy ja mogę, czy to trudne, czy to trzeba mieć porządny sprzęt… Łukasz nigdy od tego czasu mnie nie zawiódł – zawsze uczynny, zawsze miły i choć nie zawsze na czas, z racji nowych obowiązków od roku – ale pomaga. Tak – nie wszyscy lubią jego podcasty – bo mocno informacyjne, czasem to tylko kilka newsów z Detroit, ale nie można go nie ceniec, za to co zrobił dla Polskiego podcastingu. Tu długo nie było mu równych. Teraz już jest nas wielu, dzięki niemu między innymi, jest dywersyfikacja tematów, poglądów a co ważniejsze, (nie dla wszystkich jednak) tworzymy społecznośc i jesteśmy zwarci, gotowi i płodni. Płodni w uzewnętrznianie się, w mówienie o sobie, o tym co nas otacza, o tym co nas przeraża bądź cieszy… I taki jest podcasting. I tacy jesteśmy My – niepowtarzalni. Nie udało się Borysowi, choć był tak blisko, udało się mi – zapraszam na podcasty z najmilszym Łukaszem (i głosem) w polskim podcastingu. I na koniec – Łukasz, gratulacje 200 odcinków i 4 lat wytrwałości… Acha, niniejszym tez zapraszam na kilka podcastów z drugiej strony ameryki, czyli East coast coffee… Oj, będzie się działo…
